Birthday-balls

Zo eens gaan eten voor je verjaardag...ja, dat wil de gemiddelde mens met vrienden (want alleen is maar alleen) nog wel al eens doen. Zeker als je dan cordero afrodisiaco kan gaan eten in La Cantina del Coronel. Oke...het smaakt uiteraard nog beter als je er aan denkt om het zonder koriander (Zeep, vindt u ook niet?) te bestellen, maar die kaneelsaus...mmmmm njam! Ik had er al spijt van dat ik als voorafje (of zeg gerust 'vooraf') een empanade de carno genomen had, ook al was die reuzelekker.

Gaan bowlen voor je verjaardag...waarlijk een uitdaging...zeker als je dat doet in de Kingsbowl...
waar de eerste baan toch enige kromme afwijking naar links lijkt te hebben zo vlak voor de bal de kegels bereikt, waar de helft van de strikes door de computer als niet-strike geregistreerd worden, waar Indische bowlers speciale technieken oefenen (de bal optillen tot voor het gezicht, vervolgens de bal achteruit zwaaien zo ver als je arm achteruit omhoog kan, de bal opnieuw optillen tot voor het gezicht, de bal opnieuw achteruit zwaaien zo ver je kan, om hem vervolgens met volle kracht op de bowlingbaan te gooien, met wisselend succes weliswaar) en waar je in de toiletten toch enigszins door je knieën moet buigen als je voor de spiegel staat om te vermijden dat het hoofd van je spiegelbeeld getroffen wordt door een vreemde vervorming...

Gelukkig pasten de bowlingschoenen toch nog onder mijn kleedje..of toch op z'n minst de kleuren van de schoenen...

Scheve schaats...

Geweldig om te ontdekken dat het  WK kunstschaatsen gepland is op het moment dat ik een weekje recup heb...
Helaas...besliste moeder natuur om die perfecte timing eventjes, letterlijk, door elkaar te schudden. :(

Groen, groener, groenst

Nu de gemiddelde mens zich nog steeds afvraagt wat hij/zij met al die ecocheques zal doen, is 'groen' op allerlei manieren nogal hip geworden. Maar zo 'groen' op een bloempot die heel de winter buitengestaan heeft...Dat is toch nét iets minder hip... Zeker als het niet de bedoeling is dat die pot er de hele zomer ook groen staat te wezen...

Er werd mij een flinke scheut javel aangeraden met daarbij de belofte van taferelen gelijkend op traditionele kuisproducten-reclame (zo van 'een veegje met het sponsje en weg is alle kalk/vuil/aangekoekte etensresten/etc). Uit groene overwegingen en omdat javel nogal nefaste gevolgen kan hebben voor de kledij van de gebruiker, werd die optie toch maar snel afgewimpeld.

Er blijft dus maar één optie over...water..een schuursponsje...veel tijd...veel geduld en stevige armspieren.

Een nieuw huisje...

mét een terrasje voor mijn arme aardbeiplantjes die deze koude en sneeuwrijke winter noodgedwongen in de buitenlucht moesten doorbrengen!

Ziet u ook die twee kleine potjes vooraan?
Rechts de zomerse, superkorte uitloper, zo kort dat ik hem niet kon afbuigen en alleen op de aarde kon leggen als ik drie potjes op elkaar stapelde en hij daar enkel in bleef omdat ik hem vastpinde met enkele U-vormige ijzerdraadjes. Wonder boven wonder heeft het plantje onder de dikke sneeuwlagen van de voorbije winter toch de kracht gevonden om stevig in de aarde te wortelen. Binnenkort dus nòg meer aardbeitjes!