Whaaaah!! Grmbl * µ£!§#@?!!

Vandaag lag er een relatief grote enveloppe in de bus...

In grote letters stond daarop:

'Je wordt verwacht in Disneyland Parijs'

en binnenin:

'Bravo,

je hebt een toegangsticket voor Disneyland Parijs gewonnen!'

En dus mag ik nu rekenen op de goodwill en het gevoel me iets verschuldigd te zijn, van diegene op wiens naam ik mijn gouden pin moest verzilveren.....

Niet te geloven....ik win zelden iets (op een paar teenslippers en een massageroller na) en wanneer ik dan eens iets deftigs kan winnen....jah...

Niet grappig....gewoon niet grappig...

Gouden schande

Disney blijft bij velen een zwakke plek en ook bij mij is dat niet anders.

Mijn zwakke plek is dan wel niet zo groot dat ik als een gek ruilbeurzen afschuim of massa's geld uitgeef in Carrefour-winkels om alle Disney-pins te verzamelen.

Toch was ik elke keer tevreden als er van de Carrefour weer enkele zakjes pins mee naar huis kwamen. Je weet immers maar nooit welke leuke pin er tussen zou kunnen zitten. Op een dag zat er in een van mijn pins-zakjes zelfs een gouden pin!! Een waar geluk voor iemand die meestal geen winnaars-geluk heeft!!! Disneyland Parijs kwam alweer een paar stappen dichterbij...

Helaas pindakaas...ondanks de gouden pin blijkt het voor mij onmogelijk te zijn om aan de gouden pin-wedstrijd deel te nemen.

Toch ben ik netjes naar de website gesurft waar je je 'geheime code' in moet typen, daar de code ingetypt, de vragen opgelost, mijn persoonlijke gegevens ingevuld en toen ik dit alles wilde versturen, ging het natuurlijk mis....

Hardnekkig bleef er een foutmelding verschijnen, namelijk 'Je hebt je naam niet juist ingevuld.'.... Uiteraard héél belangrijk dat je je juiste naam invult want als je wint worden je tickets geprint op de naam die je ingevuld hebt. Dus even hardnekkig bleef ik keer op keer mijn juiste voornaam invullen en op verzenden klikken, maar er gebeurde natuurlijk niets...want als je naam maar twee letters telt.....dan heb je pech en zijn dergelijke Carrefour-wedstrijden niet geschikt voor jou....

Heb mijn gouden pin dus moeten wegschenken aan iemand die een langere naam heeft en als er een winnende code aan de gouden pin vasthangt, kan ik alleen maar hopen dat diegene die mijn gouden pin kreeg, mij mee wil nemen naar Disneyland...

Dank u Carrefour!

Het goddelijke zandloperlijf van Christina Hendricks

Het goddelijke zandloperlijf van Christina Hendricks dat netjes in een maatje 42, met wellicht ingenomen taille, past, wordt door de Britse minister van Gelijke Kansen beschouwd als een nieuw fysiek rolmodel voor vrouwen.

Gelukkig waren er toch nog de gezondheidpsychologen die eventjes benadrukten dat een grote boezem doorgaans ook een dikker buikje en een bredere taille impliceert. Oef!

Tadaaaaaa.....

                                                                     
Dé theemuts met romantische rozen die ik al jàren in mijn hoofd had, maar die geen enkele Belgische winkel leek te verkopen,...

was, nadat ik ze eigenhandig had getipt in het spiksplinternieuwe KookHuys Mafrans, stijlvol verpakt als verjaardagscadeautje.

Yihaa!

Heel vroeger...

Er was eens . . .

Lang geleden . . .

De Standaard geeft blijk van een bijna even dramatisch tijdsgevoel als een gemiddeld sprookje . . .
     

Nu de vervanging van buispunten door 'Tolerantiepunten' wrevel opwekt in Leuven blijkt het vroeger allemaal eenvoudiger geweest te zijn. Vroeger, dat was in de tijd dat een tien volstond om voor een vak te slagen. Heel subtiel wordt er dan tussen haakjes en schijnbaar vol heimwee naar de 'goeie ouwe tijd' aan toegevoegd: "Of heel vroeger een twaalf".

Het is me niet helemaal duidelijk of 'heel vroeger' nu verwijst naar de prehistorie of naar de tijd dat de dieren nog spraken, maar misschien toch even nuanceren dat ik in 2000-2001 ook nog altijd een twaalf moest halen om voorgoed van een vak verlost te zijn. Zò lang geleden is dat dus ook weer niet . . .

Of toch?

Vancouver Winterwanten

Ja, ik beken... Ik ben een wantenfan...
en dan heb ik het niet over Wendy van Wanten.

Daar waar andere vrouwen zich te buiten gaan aan het verzamelen van schoenen, handtassen en andere verzamelobjecten, moet ik terugvallen op mijn uiterste zelfbeheersing als ik weer eens een leuk paar wanten aan een winkelrek zie hangen.

Toen ik gisteren op de website van de Olympische winter-spelen terechtkwam, smolt ik dan ook helemaal voor deze geweldige, rode wantjes waar zelfs lekker warme fleece binnenin zit! Jammer genoeg konden bestellingen, geplaatst na 5 februari, niet meer geruild worden en aangezien je niet zeker kan zijn van de juiste maat....

Stiekem hoopte ik volgende week ook te kunnen afreizen naar Vancouver om er onze Belgische kunstschaatser Kevin Van der Perren aan te moedigen op de Olympische winterspelen. Helaas had niemand in mijn naaste omgeving dezelfde drang en dus blijf ik volgende week in België om gewoon te gaan werken :(

Gelukkig hoef ik op woensdag 17 februari niet te gaan werken, zodat ik 's nachts de korte kür live kan volgen voor de televisie. Helaas zal ik Kevin dus niet met rode Vancouver-wanten kunnen aanmoedigen, maar met bruine, groene, paarse, zwarte, blauwe of grijze wanten zal dat ook wel lukken zeker?

Blij dat ik Libelle lees!

Vandaag gelezen op de website van De Standaard: Overspel goed ingeburgerd onder Flair-lezeressen

Volgens de resultaten van de Flair-enquête waar in dit artikel naar verwezen wordt, zou zo maar even de helft van de lezeressen al een affaire gehad hebben met een getrouwd iemand. Een derde van de 2880 deelnemers zou haar partner op seksueel vlak al bedrogen hebben.

Het kan aan mijn persoonlijke opvatting van 'affaire' liggen, aan een statistisch artefact of aan de beperkte hoeveelheid details, maar ìk kan me moeilijk voorstellen dat slechts 30% zijn partner seksueel bedrogen heeft, terwijl 50% al een affaire heeft gehad met een getrouwd iemand (om dan nog maar te zwijgen over de affaires met ongetrouwden).....

Al bij al toch blij dat ik niet Flair, maar Libelle lees!!

Al moet ik me misschien toch maar die Flair van 9 februari aanschaffen voor verdere (uiteraard statistische en testtechnische) details ;)

Mango's eindelijk..

In onze plaatselijke supermarkt vliegen de mango's je al enige tijd gratis om de oren. Bij de aankoop van vier verschillende groenten of vier soorten fruit, mag je één mango meenemen per gezin.
De eerste twee weken van de actie bleven de mango's telkens nét te lang liggen omdat ik nogal opzag tegen het geklungel bij het versnijden van een mango.

Om eens gekker te doen dan anders, deden we de kerstboodschappen in twee aankoopbeurten en kwamen we dus ook met twee mango's thuis...
Hoog tijd dus om iets leuks te doen met deze onhandige, maar lekkere vruchten.

De website van BBC GoodFood leverde me niet alleen dé ultieme tip om zo'n mango relatief netjes en zonder veel geknoei te versnijden, maar meteen ook het recept van een mango upside-down cake die hier thuis tot de laatste kruimel gesmaakt werd.

Ik betwijfelde echter of de taart wel uit de vorm zou komen wanneer die, zoals vermeld in het recept, alleen met boter ingevet was (dus zonder bloem). Uit veiligheidsoverwegingen gebruikte ik dus maar een springvorm, met als gevolg dat een heleboel van de caramel, die tijdens het bakken opwarmde, uit de vorm drupte...

Desondanks smaakte de cake lekker en deed gek genoeg een beetje aan appelcake denken, zowel qua  structuur en 'sappigheid', als qua smaak. Zeker een aanrader voor iedereen die met een mango eens iets anders wil doen dan versnijden in een fruitige salade!

Waar cinema nog magisch was...

Helaas brengen de eerste dagen van het nieuwe jaar meteen ook droevig nieuws.

Hoewel Rastelli in december 2008 nog geruststellend beweerde dat de Studio's in Leuven niet met sluiting bedreigd waren, zullen er vanavond toch de laatste films gespeeld worden.

De Studio's was een cinemacomplex waar cinema nog écht cinema was....

Naast een handjevol grote blockbusters, durfden ze er ook kleinschaligere, meer alternatieve films programmeren. Niet zelden zag ik er prachtige films, die nu hoog op mijn lijst van favoriete films prijken en er destijds voor zorgden dat ik met een warm gevoel de nacht tegemoet kon stappen.

Daar waar je in de grote, commerciële bioscopen door klank en beeld overspoeld en murw geslagen wordt, kreeg je in de Studio's het gevoel dat zo'n film een klein wondertje was. Ergens een nauwelijks merkbare hapering in het beeld, een tekst die niet honderd procent lijnrecht geprojecteerd werd, een kraakje in de muziek... Dingen die je ervan bewust maakten dat het cinema was, een zorgvuldig uitgekozen filmpareltje, iets speciaals dat niet zomaar vanzelfsprekend is. In vergelijking met de grote, commerciële bioscopen noemden anderen dit amateuristisch, een gebrek aan kwaliteit....voor mij gaf de Studio's het magische aspect terug aan cinema.

Zelf heb ik er jàren geleden nog eventjes kassawerk gedaan als vakantiejob, toen nog in Studio 1 en het Studio'ke. Rijk ben ik er niet van geworden, maar het was fantastisch om een klein beetje deel te mogen zijn van de magie.

Misschien hoort het bij volwassen worden of volwassen zijn om afscheid te nemen van magische elementen in het leven...
Toch zal ik de Studio's missen...niet alleen de prachtige films, ook de Studio's op zich. Maar dankzij de Studio's heb ik wel aandacht leren hebben voor de 'andere' film en dat is iets wat ik mee zal nemen voor de rest van mijn leven, dat voortaan dus iets minder magisch zal zijn...

Best wishes...

for all of you out there...

A happy new year filled with wishes that come true!

Enjoy 2010!