U ziet het (niet zo) goed, (maar) dit is inderdaad een roze tomaat. Met zo'n vertraging van een jaar of vier (!) kwam ik er dus ook achter dat er Sweet Pink tomaten bestaan. Schijnbaar is dat overgewaaid uit Japan waar roze uiteraard in is en roze tomaten bijgevolg 'normaler' zouden zijn dan rode. Dit ene exemplaar komt echter gewoon uit de serre van een van mijn nichtjes die zich enige maanden geleden bezig gehouden heeft met het drogen, zaaiklaar maken en uitzaaien van pitjes uit roze tomaten.
Als u zich niet aan dergelijk monnikenwerk wil wagen, kan u de roze tomaat, zij het dan met een Flandria-stickertje, ook gewoon in uw 'goed georganiseerde' supermarkt vinden, of wie weet zelfs bij uw vaste groentenboer op de lokale markt.
Als u zich niet aan dergelijk monnikenwerk wil wagen, kan u de roze tomaat, zij het dan met een Flandria-stickertje, ook gewoon in uw 'goed georganiseerde' supermarkt vinden, of wie weet zelfs bij uw vaste groentenboer op de lokale markt.
En de smaak...tja...de roze tomaat smaakt 'umami'. Blijkbaar staat dat gelijk met 'hartig', maar persoonlijk vond ik de tomaat, zowel qua structuur als qua smaak, zacht en eerder zoeterig, als in 'niet super-intens tomatig'. Bij mij belandde de tomaat tussen een broodje kaas en daar vond ik 'm heel geschikt voor. Verder zou ik 'm vooral gebruiken in gerechten waarin tomaat nodig is zonder dat de tomatensmaak zeer uitgesproken is of waarin de smaak van tomaat niet mag overheersen. Maar aangezien uw smaak misschien niet dezelfde is als de mijne, kan ik u alleen maar aanraden om 'm eens zelf te proeven. Als u niet over een tomaten-zaaiend nichtje beschikt, gaat u best wel met een goedgevulde portemonnee op roze-tomatenjacht want naast roze en umami zijn deze tomaatjes toch ook net iets prijziger dan de rode exemplaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten