Insectenhotel de luxe...

In de toekomst (nabij of ver, dat zal van het budget afhangen) begin ik in mijn tuin een insectenhotel.

Vanessa, de eerste gaste, is echter meer dan ruim op tijd gearriveerd en heeft zich, in afwachting, geïnstalleerd in een zonnig hoekje van de (af te breken) veranda...

't Is gedaan met Mademoiselle..

écht waar.... Voor al diegenen die nu al op het puntje van hun stoel zitten in afwachting van spannende date-verhalen met een toekomstige Mr. Fraisette...helaas...dat geluk (?) viel mij nog niet te beurt. Wel véél erger.... In Frankrijk wordt 'Mademoiselle' afgeschaft na protest uit feministische hoek...
En nu moet ik zeggen dat ik toch veel liever met 'mademoiselle' aangesproken word dan met het Vlaamse alternatief 'juffrààke' :s

Inspiratie...

Er zit een week verlof aan te komen, of om meer precies te zijn...vier vrije dagen, en plots lijk ik overal inspiratie op te doen. Zoveel dat ik de dag nadien nog wel weet dat ik hier of daar een leuk idee opgescharreld heb, maar me met de beste wil van de wereld niet meer kan herinneren wat dat dan weer was :s

Op de planning voor die vier vrije dagen stond voornamelijk uitslapen, maar enkele dagen zijn ondertussen al wat volgepland dus daar zal niet veel meer van in huis komen.

De eerste november zal ik traditiegetrouw doorbrengen met het beoordelen van bloemen en grafwerk op kerkhoven (en neen, dat behoort niet tot mijn hobby's), maar 's avonds wacht er een fondue-festijn bij vrienden. Ik beloofde dat ik tussen al die kerkhof-bezoeken door ook nog wel tijd zou hebben om een flinke kom wortels te raspen voor dat fondue-festijn. Wortels uit de tuin (ook al is het dan niet onze eigen tuin) zijn immers toch lekkerder dan winkelwortels, niet? En hoewel ik niet zo'n Halloween-fan ben (wegens te commercieel), wil ik me op decoratief vlak nog eens laten gaan met een pompoen(tje). Niet zomaar twee driehoekige ogen en een tweetandige grijns, maar een echt klein kunstwerkje. Het doosje met de guts staat al klaar, nu alleen nog een mooi patroon vinden en dan maar hopen dat we er iets van terecht brengen...

De meeste dingen zijn echter gepland zonder datum...(en dus ook gemakkelijk uitstelbaar, helaas)
Zo ben ik nog van plan om
- een nieuw en hopelijk succcesvoller recept voor rozijnenbrood uit te proberen (onlangs op tv gezien in Dagelijkste Kost).
- in dezelfde stijl ook nog rozijnenkoeken (a.k.a Suisse) te produceren door, creatief als ik ben *kuch*, wat elementen uit een aantal verschillende recepten te combineren.
- eindelijk eens cupcakes te maken met de Libelle-box die ik onlangs cadeau kreeg.
- de nieuwe lading kweeperen te verwerken tot confituur/gelei die deze keer niet alleen lekker, maar ook smeerbaar is (misschien toch eens investeren in een suikerthermometer, want dat gedoe met dat ijskoude schoteltje :s)
- zelf een agenda in elkaar te prutsen. Er staat hier al een rolletje boekbinderslinnen in een mooi kleurtje te wachten, nu dus alleen nog al die blaadjes op het juiste formaat knippen, ze samengelijmd krijgen en een stuk karton vinden dat stevig genoeg is. Bij voorkeur af te werken voor 1 januari 2012...mh...januari 2013 behoort natuurlijk ook wel tot de mogelijkheden...
- kleine herstelwerken uit te voeren: een knoopje aan een vestje naaien, de draagriem van mijn fototasje opnieuw aan het tasje bevestigen, de naad van een van mijn rugzakjes terug dichtnaaien,...
- eindelijk eens mijn maten voor een schoon rokske uit te rekenen en uit te tekenen zodat ik mij op 20 november goed geïnformeerd naar het Stoffenspektakel kan begeven.
- te blijven knippen, plakken en sorteren om eindelijk eens al die uitgescheurde Libelle-recepten op orde te krijgen
- op te ruimen, op te ruimen en nog eens op te ruimen...

Het moge duidelijk wezen...die vakantie zal weer veel te kort zijn...

La vie en rose...

Uw zonnebril ligt wellicht al enkele dagen ongebruikt in/op uw kast, maar bij onderstaande foto kan u zelfs probleemloos uw roze bril afzetten...

U ziet het (niet zo) goed, (maar) dit is inderdaad een roze tomaat. Met zo'n vertraging van een jaar of vier (!) kwam ik er dus ook achter dat er Sweet Pink tomaten bestaan. Schijnbaar is dat overgewaaid uit Japan waar roze uiteraard in is en roze tomaten bijgevolg 'normaler' zouden zijn dan rode. Dit ene exemplaar komt echter gewoon uit de serre van een van mijn nichtjes die zich enige maanden geleden bezig gehouden heeft met het drogen, zaaiklaar maken en uitzaaien van pitjes uit roze tomaten.

Als u zich niet aan dergelijk monnikenwerk wil wagen, kan u de roze tomaat, zij het dan met een Flandria-stickertje, ook gewoon in uw 'goed georganiseerde' supermarkt vinden, of wie weet zelfs bij uw vaste groentenboer op de lokale markt.

En de smaak...tja...de roze tomaat smaakt 'umami'. Blijkbaar staat dat gelijk met 'hartig', maar persoonlijk vond ik de tomaat, zowel qua structuur als qua smaak, zacht en eerder zoeterig, als in 'niet super-intens tomatig'. Bij mij belandde de tomaat tussen een broodje kaas en daar vond ik 'm heel geschikt voor. Verder zou ik 'm vooral gebruiken in gerechten waarin tomaat nodig is zonder dat de tomatensmaak zeer uitgesproken is of waarin de smaak van tomaat niet mag overheersen. Maar aangezien uw smaak misschien niet dezelfde is als de mijne, kan ik u alleen maar aanraden om 'm eens zelf te proeven. Als u niet over een tomaten-zaaiend nichtje beschikt, gaat u best wel met een goedgevulde portemonnee op roze-tomatenjacht want naast roze en umami zijn deze tomaatjes toch ook net iets prijziger dan de rode exemplaren.

Wie niet zoekt, die vindt..

U raadt nooit wat ik net vond bij de grote opruimbeurt die vooraf gaat aan de jaarlijkse vakantie...

De rode speldjes...juist ja...die speldjes waar ik me onlangs zo suf achter heb gezocht tot ik besloot dat ik ze waarschijnlijk gewoon terug in het rek gehangen had i.p.v. ze te kopen...

Elles sont arrivées!

Ze zijn er eindelijk...mijn Mara des bois-plantjes! 

Rechtstreeks vanuit Ecoflora, of toch bijna rechtstreeks als je de vijfdaagse tussenstop in Hasselt niet meerekent. De arme plantjes hadden het daar in Hasselt bijna begeven na een verblijf van vier dagen midden op de eettafel. Gelukkig deed een nachtje frisse lucht hen deugd en stonden ze er de volgende morgen weer fluks (is dat überhaupt een woord?) bij...oef...

Nu nog de moeilijkste opdracht...geschikte (lees: 'hoge') potten vinden waar ik de plantjes in kan uitplanten want de tijd van de groentenhof die is helaas al lang voorbij en half het gazon en elk ander stukje in te palmen braakliggende grond staat ondertussen al vol met wilde aardbeitjes. En misschien toch nog nét iets moeilijker.... wachten tot de aardbeitjes rijp zijn. Reuzebenieuwd naar hoe ze gaan smaken!!

Twijfelen in de hooiberg

Meer dan een half uur heb ik er naar gezocht...die kleine, rode haarspeldjes die ik onlangs in het Kruidvat kocht. Kleine, rode haarspeldjes, perfect op maat om her en der een pluizige krul met een eigen willetje vast te spelden en perfect rood om te passen bij een aantal stuks uit mijn nieuwe lente-/zomergarderobe en bij mijn nieuwe, rode Koxko-schoentjes...

Meer dan een half uur heb ik gezocht naar die kleine, rode haarspeldjes die ik twee weken geleden in het Kruidvat kocht...

Niet in mijn blikken doos met haaraccessoires...niet bij mijn halskettingen, niet in mijn doosje met oorbellen, niet verloren gelegd op mijn bureau, niet in het zakje met de oorbellen dat ik ook twee weken geleden kocht, niet in een hooiberg.... nergens te vinden die kleine, rode speldjes...

En toen overviel de twijfel mij...

dat ik die kleine, rode speldjes misschien wel in mijn handen had gehad, twee weken geleden in het Kruidvat, maar dat ik ze misschien gewoon niet gekocht had....